Κυριακή 14 Ιουνίου 2020

Υγρά κι Απάνεμα

Αφού δεν ήθελε να γίνει εραστής μου, του είπα τράβα στα τσακίδια ή μείνε εδώ τριγύρω να με σέβεσαι και να με ποτίζεις που και που, γιατί έχω ανάγκη από νερό όπως και οι γαρδένιες. Δεν του το 'πα ξεκάθαρα πως είμαι αειθαλές. Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου πολύ ξεκάθαρο. Κι έτσι όπως με αρνήθηκε, μου 'πεσε απ'τα μαλλιά μια χρυσή τρίχα, τη μάζεψε και της έβαλε φωτιά με το ίδιο σπίρτο που άναψε και τσιγάρο.  Κάηκα πολύ καιρό πριν, μου 'ρθε να του πω, κι αυτός νομίζει πως καμένο μπορεί εκ νέου να καεί, θα πρέπει να πω εδώ πως από γνώσεις φυσικής είναι λίγο ελλιπής. Θα λογαριαστούμε ελλιπώς φοβάμαι. Και τούτο γιατί οι περιστροφές αρέσουν πολύ, έχουν πολλή πέραση, είναι σαν μόδα που μένει όλες τις εποχές. Τέτοιες μόδες συντονίζουν της ψυχής τ'ανομολόγητα, τα βάζουν σε τροχιά, ο εκτροχιασμός είναι εκτός προγράμματος. Λες και είμαι κανα τρένο αναγκασμένο να κάνω τα ίδια δρομολόγια. Ανέβα εσύ, κατέβα εσύ, στάση για κατούρημα και  τσιγάρο. Να μη σώσω να γίνω μεταφορικό εξαγορασμένο από τις ιδιωτικές εταιρίες περιστροφών και δισταγμών. Κι αφού, έλεγα, με αρνήθηκε και μου 'καψε την τρίχα, μου ακούμπησε ένα φιλί οίκτου στο λαιμό, κι εγώ σκεφτόμουν καλύτερα να μου τον έκοβε και να 'πεφτε το κεφαλάκι μου όμορφο κι αιώνιο στα πόδια των προδοτών. Ήταν και γουστόζικα τα σκουλαρίκια μου και τα χειλάκια μου και όλη η φροντίδα που 'χα δώσει στο δέρμα μου. Κι αυτό ήταν πολύ ξεκάθαρο, αλλά αν είσαι μύωπας ξέρετε όλοι τι συμβαίνει. Δεν θα κατηγορήσουμε δα και τους μύωπες γι'αυτή την ακούσια αναπηρία. Δεν θα κατηγορήσουμε ούτε τις αμάσητες κουβέντες κι ας είναι δηλητήριο. Θα κατηγορήσω τον οίκτο, διότι αυτό το συναίσθημα το αποστρέφομαι. Άντε άντε, συγχωρώ τον οίκτο προς εαυτόν, αυτό το θέμα είναι λεπτό και χρήζει ιδιαίτερης φροντίδας. Όταν όμως με αρνήθηκε και πέρασα απ'την άλλη όχθη, από την υγρή αναμονή στην τελειωμένη αποτυχία, δε δίστασα να απογειώσω το αερόστατο μου, ακόμη κι έτσι απάνεμα που ήταν, για να πάω να τσακιστώ ελεύθερα και τελείως αυτοβούλως σε κάτι άλλα γκρέμια που 'χα λοκάρει σπάνια εντελβάις. Μην σας τα πολυλογώ, και τα εντελβάις μόνο για γλυκό του κουταλιού χρησίμευσαν. Πολύ γλυκά και εντελώς ακατάλληλα να με χορτάσουν. 

Σάββατο 18 Απριλίου 2020

Ανάσταση

Οι στάχτες μου έχουνε πολύ πια ταξιδέψει

κι απάνω σε κλαδιά (σαν χελιδονάκια)

κι απάνω σε γκρεμούς (σαν κατσικάκια)
σταθήκαν

γύρευαν, θεώρησαν, επέβλεψαν
όλων σας τους στεναγμούς

τους κάναν κομποσχοίνια
και παίζουν σαν τις Μοίρες τις χαντρούλες σας

μετράνε τους καημούς σας

αναποδογυρίζουν κόσμους
για να μετρηθούν με τους καημούς σας.

Οι στάχτες μου ξεπήδησαν από τα φυλλοκάρδια

και μέσα σε ποτάμια (σαν πεφταστέρια)

και μέσα σε μαξιλάρια (σαν συντετριμμένοι έρωτες)
βυθιστήκαν

γύρευαν, θεώρησαν, επέβλεψαν
όλων σας τους πόθους

τους κάναν εικονίσματα
και φυλάττουν σαν τους Αγίους τις προσευχούλες σας

μετράνε τους νεκρούς σας

πλάθουν καινούριους κόσμους
για να πληρώσουν τους Ιούδες σας.


Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2020

Παράλυση


Και θα σε ακούω ώσπου τ'αυτιά μου να ματώσουν

Δεν θα κοιτάξω ξανά αυτό που θέλω
δεν θα το ταΐσω ούτε θα το ποτίσω
θα το αφήσω στο μπαλκόνι, στο κρύο
να μαραθεί, να πεθάνει
σαν όλους μας τους βασιλικούς.

Και θα σε ειδωλοποιώ ώσπου να κόψω το τσιγάρο

Δεν θα προσθέσω ξανά όμορφα λογάκια
δεν θα τα σκεφτώ ούτε θα τα ξεστομίζω
θα τα καταχωνιάσω κάτω απ'το πετσί μου
να ξεθωριάζουν, να σβήσουν
σαν όλους σας τους έρωτες.

Και θα με τιμωρώ ώσπου να μ'αγαπήσεις

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2020

Το ΑντιΕγώ

Αν μπορούσα να περιγράψω τη θλίψη μου για τον κόσμο ετούτο, πολύ φοβάμαι πως θα έβγαζα μια τρομακτική κραυγή.
Όπως τα ζώα εκείνα που τραγουδούν την ύστατή τους ώρα.
Γιατί να γυρίσω πίσω δε μπορώ, πια, κι ούτε ξέρω αν μου βρίσκεται δύναμη για παραπέρα.
Μα αναζητώ στην ήδη γραμμένη ιστορία, εκείνη που δεν με περιλαμβάνει, να βρω μια γωνιά να κάτσω, να κοιτάζω τους αλύτρωτους μου πόθους.
Να μην υπάρχω ούτε εδώ ούτε κι εκεί,
κατάρα κι ευχή να με βρουν κάποτε οι Ευμενίδες,
να με βαφτίσουν βενιαμίν.
Καθώς δεν υπάρχει πια εσύ, ένα βασανιστικό εγώ -έτσι λέω, κι έτσι είναι- με τραβάει πιο βαθιά, στης ψυχής μου τα αδαμάντινα έγκατα."

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2019

Σαβουαρ Βιβρ

Περάστε, μην στέκεστε, είμαστε υπέρ της ταχύτατης ροής ενέργειας
από δω, ελάτε, έχουμε πλούσιο μπουφέ, και πολλά απεριτίφ
θα σας πρότεινα λίγο κονιάκ, πως; δεν πίνετε; Συγχαρητήρια αγαπάτε το σώμα σας...
Λίγο τσάι με άρωμα γιασεμί ίσως; Μα είδατε πώς αλλάζει το γιασεμί; σαν τις μπανάνες,
ίσως και σαν τις φράουλες. Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω : η διάσταση αρχικού κι επιγενόμενου.
Καθίστε, μην στέκεστε, είναι πολύ αναπαυτικές τούτες οι καρέκλες
ας κάτσουμε σε κύκλο να γνωριστούμε καλύτερα, πως; Σε κύκλο κάθονται οι Ανώνυμοι;
Χα χα μα τι χιούμορ έχετε, μα όχι έχετε δίκιο, όλες οι κοινωνικές μαζώξεις έχουν γίνει νευρωτικές.
Μιλήστε μας, μην ντρέπεστε, εδώ είμαστε όλοι έτοιμοι να σας ακούσουμε,
θα παίρνουμε τις εκφράσεις που επιβάλλονται ανάλογα με τη σοβαρότητα ή την ελαφρότητα της δήλωσης. Τι; Πως; Δεν σας ενδιαφέρει να μας συστηθείτε; Είμαστε καραγκιόζηδες; Υποκριτές; Ανίκανοι; Ανάξιοι; Μα δεν καταλαβαίνετε... Είμαστε το πλαίσιο σας! 

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2019

Διάγγελμα


Δεν επιτρέπονται :
Αγγίγματα
Παρατεταμένα βλέμματα
Αφή που προδίδει οικειότητα
Μεταμεσονύκτια μηνύματα
Τηλέφωνα που ρωτούν πως ήταν η μέρα μου
Δεν έχω μέρες, κατάλαβες; Έχω μονάχα διχασμένες διαστάσεις
Απαγορέυεται :
Να δεις αυτές τις διαστάσεις
Να προσποιηθείς πως θες να δεις αυτές τις διαστάσεις
Να πεις «σε θέλω»
Να πιεις για να με ξεχάσεις
Και να πιεις για να με θυμηθείς
Σου απαγορεύω
Κι ας μην σε ξέρω ακόμα
Δεν αλλάζει τίποτα - Δεν θα σε μάθω
Είναι τελεσίδικη η απόφαση :
Άλλος ένας ανάξιος, άλλος ένας ιερόδουλος της αγάπης
Έφαγα όλες τις ερωτικές σας πρωτοβουλίες
Και ξέρασα απάνω σας τις εφηβικές μου νευρώσεις
Τώρα πείνασα, πεινάω
Και δεν μπορείτε να με χορτάσετε.

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2019

Γένος

Τα προσεκτικά παιδιά, τα καθαρούλια
τα ταπεινά παιδιά, τα φρόνιμα
τα όμορφα παιδιά, τα περιποιημένα
εκείνα που 'ναι το καμάρι των ανατροφέων
πιο καλά να πούμε τα κατ'εικόνα
τα παιδιά τα καθ'ομείωση
τα βαρβατόπαιδα

Ξέρω μερικά τέτοια παιδιά
είναι γύρω στα πενήντα πέντε
φορούν γραβάτες τα σχέδια των οποίων δεν εγκρίνω
ξυρίζονται καθημερινώς
κι έχουν μονίμως ιδρωμένες μασχάλες

Αυτά τα παιδιά μόλις τους προσφέρεις μια πέτρα
θα στην πετάξουν στο δόξα πατρί
γιατί μόνο έναν στόχο ξέρουν
να περιγελούν τη νεότητα σου
την όποια τυχόν ομορφιά σου
και πιθανώς, συχνά,
ακόμη και ξεδιάντροπα
το γεγονός πως είσαι γυναίκα.