Μίσος

Εσπερινά μίση που αναβλύζουν
απ' τις πιο βρώμικες συνήθειες.
Κορίτσια που δακρύζουν
για της αγάπης τον πρώτο ψαλμό.

Κέρινα ομοιώματα στολίζουν
τους αλλοτινούς φίλους κι αδερφούς
κάτω απ' τ Αυγούστου τ' άστρα σαπίζουν
όσα ήξερα για δικά μου
κι άλλου κανενός.

Να με δω

Δεν μου χρειάζεται τίποτα, λέω για να πιστέψω, εκτός του να 'μαι καλά στα μέσα μου.
Ξέρω πολύ καλά πως είναι να νιώθεις μόνος ακόμη και ανάμεσα σε "φίλους".
Να σε πιάνει ασφυξία και να θες να φύγεις.
Η αλήθεια είναι πως σπάνια με γεμίζουν οι άνθρωποι.
Και πια δεν υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύω πως μου λείπει.
Βαριέμαι πολύ εύκολα, να ένα κακό.
Το καλοκαίρι πέρασε πολύ γρήγορα, και δεν είχε καμία σχέση με το προηγούμενο.
Κάθε μέρα ήταν ίδια, τίποτα συναρπαστικό.
Δεν έχω νέα να πω, ούτε κανέναν να τ' ακούσει.
Με νοιάζει να πετύχω, σε τι δεν έχω ιδέα.
Αλλά πάντα μου άρεσε να κερδίζω, να διακρίνομαι, να τρώνε οι άλλοι τη σκόνη μου.
Και τώρα τα νερά είναι πιο βαθιά, απαιτούν μεγαλύτερες δεξιότητες.
Αλλά ακόμη κι αυτό βαριέμαι να το κάνω.
Βαριέμαι να προσπαθήσω για οτιδήποτε.
Βαριέμαι και να δίνω εξηγήσεις και λογαριασμό.
Μου είστε δυστυχώς όλοι παντελώς αδιάφοροι.
Ωωω ναι. Σας αφορίζω. Με αφήνω στο κενό.
Μόνο να σ' αγαπάω δε βαρέθηκα ακόμα.